Waar komt ze nou weer mee aan, zul je misschien wel denken? Bovenstaande  zin (titel) is me het meeste bij gebleven van de afgelopen zeven dagen stilte retraite. Iedere dag uren mediteren. En waarom? Om dichter bij die zintuiglijke ervaring te komen: letterlijk mezelf nog meer trainen in de aandacht houden bij het hier en NU.

En nou ben ik best gewend om met regelmaat mijn aandacht te trainen, maar als je echt lang gaat zitten, dan ontdek je pas hoe vaak ons denken, ons weghaalt van de zintuiglijke ervaring op dat moment. En hoe moeilijk het is om je niet te laten verleiden tot allerlei gedachten over het verleden en de toekomst.
Dat kunnen positieve gedachten zijn: terwijl je op een kussen zit en en je hele rug pijn doet, is het super verleidelijk om na te denken over waar je de volgende week op vakantie naar toe wilt gaan. Maar ook negatieve gedachtestromen: pfff als deze pijn de komende zeven dagen zo doorgaat, dan trek ik dit echt niet!
En gek genoeg maken vooral deze negatieve gedachten, het in het MOMENT nog erger dan het is. Want als je er echt bij blijft, merk je dat niets echt onveranderlijk en continu is, zelfs pijn niet.

Want alles is voorbijgaand en er is eigenlijk maar 1 echt moment en dat is het NU. En door echt zuiver te blijven bij wat er in het moment is, valt het vaak eigenlijk reuze mee. Bovendien merk je dan ook dat je je gelukkig kunt voelen door de kleine dingen om je heen: een eekhoorn die voorbij schiet, vogels die fluiten, de wind die door je haren beweegt. Maar doordat we ons denken telkens weer de controle laten overnemen, missen we veel van dit soort momenten.

Zo realiseerde ik me laatst bijvoorbeeld dat ik een heel mooi moment verprutste. Onze hond Yentl lag in een hele schattige houding en helemaal gelukkig met haar nieuwe bal naar me te kijken. Ik voelde me helemaal ontroerd en pakte mijn telefoon op om dit moment vast te leggen voor later (?). En aangezien Yentl altijd heel letterlijk reageert, keek ze weg en liet haar bal voor wat het was. Geen leuke foto en weg mooi moment!

En ben eens heel eerlijk naar jezelf toe? Hoe vaak ben je echt bezig met wat er op dit moment is? Hoe helder kun je kijken, luisteren en voelen IN het moment, zonder al je interpretaties, vergelijkingen en koppelingen naar allerlei ervaringen die geweest zijn of nog moeten komen?
Hoe zou het zijn om helemaal los van enige conditionering, te kijken naar dat wat zich voor je ontvouwt? Helemaal niks dat je tegenhoudt, niks dat je in de weg staat. Gewoon je intentie zetten op waar je naar toe wilt en tevens vrij blijven om je pad aan te passen als dat beter voelt, zonder enige kracht van binnen of buiten die je tegenhoudt.

Is dat niet 1 van de belangrijkste doelen van zowel NLP als Mindfulness? Weer terug naar de basis, zuiver leren kalibreren, leren kijken naar je gedachten en ervaringen en van daaruit opnieuw reageren en nieuwe keuzes maken.